این بنا مصداقی است از تعریف لوكوربوزیه از معماری. لوكوربوزیه در كتاب معروف خود به سوی یک معماری نوشته است: «معماریْ بازیِ آگاهانه، صحیح و باشكوهِ احجامِ به هم پیوسته در زیر نور است». در این پروژه، احجام به شكلی بدیع و زیبا با یکدیگر تركیب شده‌اند، و المانهای معماری در ارتباط با هم قرار گرفته‌اند: ویترین تبدیل به دیوار شده، و دیوار به سقف، و سقف دوباره به ویترین تبدیل شده، و همگی در داخل یك جسم قرار گرفته‌اند. این عناصر به صورتی تندیس‌گون با هم تركیب شده‌اند. در این پروژه فقط از سه جنس چوب (رنگ قهوه­ای)، سنگ تراورتن (رنگ سفید) و شیشه (شفّاف) استفاده شده. دو ورودی در دو ضلع شرقی و جنوبی تعبیه شده‌اند كه دو حركت عمود بر هم را برای مشتری ایجاد می‌كند. در امتداد مسیر حركت افراد، در سقف مغازه، حركت و تداخل احجام را مشاهده می‌كنیم.

با توجّه به اینكه هر فروشگاه می‌تواند خود یك بدنه‌ی شهری مهم باشد،‌تأثیر خیابان بر بدنه‌ی فروشگاه نیز آشكار است. حركت و چرخشِ نرم خیابان بر دكورِ مغازه تأثیر گذاشته، و دكورِ مغازه در عین حال كه قابی برای دید به رودخانه ایجاد کرده، خودِ آن به تبعیّت از خیابان مجاور به نرمی می‌چرخد و انحناء پیدا می‌كند. دكورِ مغازه تركیبی از سنگ و چوب است. وقتی از محوطه­ی بیرون به نما و دكورِ مغازه نگاه می‌كنیم، جنس سنگ بیشتر به چشم‌مان می‌آید كه البتّه هماهنگ با جنس ساختمانهای اطراف آن است. وقتی از داخل به همان دكور نگاه كنیم جنسِ چوب توجّه ما را بیشتر جلب می­كند. این تفاوت در جنس مصالح به کاررفته انعکاسی از تفاوت میان حسّ درون و حسّ بیرون است.