فــرازهــا و فــرودهــا
متن از بهاره علیزاده
عکس‌ها از شادان شامبیاتی، حمید خدا پناهی
مراسم اهدای جوایز اوّلین مسابقهی طرّاحی داخلی، توسّط مؤسّسهی فرهنگیـ هنریِ هنر معماری و با حمایت مالی شرکت مبلمان هارمونی، در روز سه‌شنبه 11 اسفند 1388 در محلّ سالن اجتماعات هتل اُلمپیک تهران برگزار شد. این مراسم، که با حضور چشمگیر پیشکسوتان و فعّالان عرصه‌ی طرّاحیِ داخلی برگزار شد و رضا رشیدپور مجریِ آن بود، رسمی بدیع در جامعه‌ی هنری ایران را رقم زد.
شهریار خانی‌زاد، مدیر عامل مؤسّسهی هنر معماری، در ابتدای این مراسم ضمن خوش آمدگویی به حضّار گفت: «بهتر است در ابتدا از زحمات کسانی تشکّر کنم که اگر حضور و حمایتشان نبود، این برنامه نمی‌توانست به این شکل اجرا شود. جا دارد در ابتدا از آقای دکتر وصفی، مدیر کلّ محترم دفتر مجامع و تشکّلهای فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تشکّر کنم که با حمایت بیدریغ خود مجوّز برگزاری این برنامه را صادر کردند؛ در کلّیه‌ی مراحل برگزاری مسابقه از کمک مدیر عامل محترم شرکت هارمونی، آقای رحیمی، و همکاران ارجمندشان بهره‌مند بودیم که با حمایتهای مالـی و کمکـهای فکریشان ما را از طرّاحی تندیس گرفته تا برنامه‌ریزی مسابقه یاری نمودند؛ و همچنین از داوران محترم این مسابقه آقایان مهندس کامبیز ناظرعمو، مهندس حمیـد گازُر، مهندس رضا دانشمیر و مهندس عـلی خـادم‌زاده سپاسگـزارم که با صرف وقت و انرژی فراوان کوشیدند با انتخاب آثار شایسته، کیفیّت مسابقه را در حدّ توان ارتقاء دهند؛ مهم‌تر از همه باید حضور پرشور و چشمگیر طرّاحان عزیزی تشکّر کنم که با شوق و استقبال خیره‌کننده‌ای باعث رونق این مسابقه شدند؛ بدون حضور ایشان این مسابقه واقعاً برگزار نمی‌شد. حضور 183 طرح در هر دو بخش طرّاحی داخلی و طرّاحی صندلی برای رقابتـهای تخصّصیای از این دست، آن هم در نخستین دوره‌ی برگزاری، برای ما واقعاً قابل توجّه بود. امیدواریم این روند در سالـهای آتی به همین شکل ادامه پیدا کند و ما و دوستانمان در مؤسّسهی هنر معماری بتوانیم از این طریق گامی در جهت رشد و اعتلای دانش طرّاحی برداریم. در آخر، از همه‌ی کسانی که در برگزاری مسابقه ما را یاری دادند، از جمله همکاران بسیار خوبم در مؤسّسهی هنر معماری و از همه‌ی میهمانان گرامی که زحمت کشیدند و در این وقت از سال در این مراسم حضور پیدا کردند، تشکّر و سپاسگزاری میکنم.»
در ادامه رشیدپور، مجری این مراسم، در مقدّمه‌ی سخنان رحیمی، مدیر عامل شرکت هارمونی، به درک بالای این مجموعه (هارمونی) در حمایت از رویدادهای فرهنگی اشاره کرد. وی در این زمینه گفت: «تبلیغات رسانهایِ مجموعه‌های تولیدی و صنعتی، عموماً برای فروش بیشتر و سود بالاتر است؛ امّا حدّاقل طیّ دو سه همکاری مشترک تلویزیونی با دوستانم در مجموعه‌ی هارمونی، به این نتیجه رسیدم که ایشان الحق درست فکر می‌کنند. دوستان ما در هارمونی به طرّاحیِ مُدرن مبلمان داخلی رسیده‌اند، امری که در کشورهای اروپایی بسیار مرسوم است؛ از دقّت به انحنای مبلمان گرفته تا نحوهی چینش آنها که معتقدند در فضای زندگی بسیار تأثیرگذار است و بی‌راه هم معتقد نیستند، و از مقالات حیرت‌انگیزی که در زمینه‌ی طرّاحی داخلی منتشر شده، می‌توان دریافت که استفاده از فضاهای منحنی در طرّاحی فضای داخلی ساختمان چقدر می‌تواند در آرامش انسانها مؤثّـر باشد. فقط خواستم بگویم که دوستانمان در هارمونی درک بالایی دارند و حمایتشان کاملاً مشخّص است و مشارکتشان با پروژههایی که بنده در تلویزیون داشتم، نشان می‌داد که ایشان به فرهنگ‌سازی در زمینه‌ی طرّاحی داخلی و مبلمان بسیار معتقدند و به عنوان عضو کوچکی از جامعه‌ی فرهنگی، از ایشان تشکّر میکنم.»
سپس مرتضی رحیمی به سخنرانی پرداخت و پس از تشکّر از خانی‌زاد و رشیدپور گفت: «هدف اصلی ما در حمایت از این برنامه، همراهی و کمک به یافتن حلقه‌ی مفقوده در این رشته بود و متواضعانه خواستیم بدون چشمداشتی در به حرکت درآوردن چرخ این صنعت یاری کنیم و سعی کردیم شأن و منزلت کار فرهنگی و هنری را پاس بداریم؛ هرچند که حفظ منافع سازمانی خودمان نیز در این میان جزئی از وظایف ما بوده است.» وی ادامه داد: «همان‌طور که می‌دانید در چند سال اخیر با وجود اینترنت، تغییرات بسیاری در بستر علوم ارتباطات شکل گرفته و شتاب این تغییرات واقعاً سرسامآور است. همپای این علوم یا این صنعتها، مؤلّفه‌های دیگری که یکی از مهم‌ترین آنها طرّاحی است نیز در حال اوج گرفتن است. گفته میشود که ریاضیات، فیزیک، جبر و بسیاری از این علوم، حدّاقل صد سالی، جلوتر از زمانِ ما هستند. معادله‌ها و فرمولهایی کشف شده‌اند که شاید برای سالهای آینده و ده‌ها سال آینده کاربردهایی برای آنها پیدا شود. به نظر می‌آید که اختراع و کشفْ اهمیّتِ سابق را در دنیا ندارد. اکنون پیدا کردن کاربردها، ترکیبها و طرّاحی استفاده از تنوّع ابزار و مواد در حرفه‌ها و فنون و دانش و علوم نوین است که اهمیّت زیادی پیدا کرده است و ثروتمندترین و مهم‌ترین شرکتهای دنیا، ارائهدهنده و فروشنده‌ی طرح و ایده هستند. بزرگترین آنها که مایکروسافت است که در حال حاضر ترکیب و طرّاحیِ نحوهی استفاده از همه‌ی این علوم را به‌کار می‌برد. این تغییرات به‌قدری شتاب دارند که حتّا نمی‌توانیم صفت مناسبی برای همین کاری که انجــام می‌دهیم انتخاب کنیم. از هنـر استفاده کنیم یا صنعت، فن، مهندسی یا عنوان دیگر. به نظر می‌آید باید بیشتر منتظر شکل گرفتن تصوّرات جدید و تعریفهای جدیدی از این ساختارهای دنیای نو، و بیشتر به دنبال کشف کاربردهای این همه تنوّع و دانش نوین باشیم و دائماً “طرحی نو در اندازیم.”» رحیمی اظهار داشت: «در پایان باید بگویم این مراسم شروع یک اتّفاق دائمی و راهبردی (استراتژیک) در این رشته خواهد بود که به همّت و پشتکار دوست عزیزم آقای شهریار خانی‌زاد و همراهی شرکت هارمونی انجام گرفته است. ما معتقدیم این جریان متعلّق به همه‌ی شما و همه‌ی جامعه‌ی طرّاحان و دست‌اندرکاران این رشته است. درواقع همگی اینجا میزبان هستیم و امیدوارم در پایان این مراسم و با همه‌ی کمبودها، همگی چنین احساسی داشته باشیم. به‌هرحال قرار نیست این اوّلین حرکت، بی‌عیب‌ترین آن باشد و بی گفتوگو، امّا صادقانه می‌گویم که خلوص و صداقت دوست عزیزم آقای خانی‌زاد پشت این جریان خواهد بود و همچنین حضور بزرگانی که به عنوان داور، از اعتبار و شهرت و دانششان مایه گذاشتند تا هیچ‌گونه شائبه‌و ظنّی در ادامه‌ی مسیر در پایان این مراسم نداشته باشیم. امیدوارم این مسابقه در سالهای آینده اعتبار و بزرگی بیشتری کسب کند و بدانیم که این اعتبار و بزرگی فقط گوشه‌ای از اعتبار و بزرگیهای این جامعه‌ی طرّاحان و بقیه‌ی دست‌اندرکارانی است که می‌توانند به این مسابقه بزرگی بدهند.» وی در انتها شعری از شاملو را زینتبخش سخنان خویش کرد: «جهان عبوس را/ به قواره‌ی همّت خود بریدن است/ به اعتبار استقامت بالهای خویش/ ورنه مسئله‌ای نیست/ پرنده‌ی نوپرواز بر آسمان بلند/ سرانجام پر باز میکند.»
شروع مراسم اهدای جوایز
رشیدپور پس از سخنان رحیمی به بازار آشفته‌ی مبلمان وارداتی و تأثیرات برگزاری همایشهای تولیدکنندگان داخلی در رفع این معضل، اشاره کرد. برنامه با سخنرانی مهندس فریدون کسرایی، دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی معماری و رشته‌ی تخصصی معماری داخلی در بوزار پاریس و استاد سابق دانشگاه هُنر، ادامه یافت. وی در ابتدای سخنانش خود را وکیل و وصیّ «معماری داخلی» دانست و گفت: «بعد از سالها دانشکده‌ای درست شد که 200 نفر از آن فارغ‌التّحصیل شدند، که هم‌اکنون با کارهای زیبایشان مشهورند. ما از 45 سال پیش کار را شروع کردیم و هنوز عنوان کار ما به جای “معماری داخلی”، “طرّاحیِ داخلی” است! به هر صورت کار معماری داخلی، کاری است که پردهفروشها و پارچهفروشها رقیبان ما در آن شده‌اند و همه‌ی طرحها شبیه به هم هستند. ما خودمان را کشته‌ایم که خلاقیّت را یاد بدهیم و برای شاگردانمان تمرین تخیّل داشته باشیم. متأسّفانه ما عادت به کتاب خواندن نداریم و فقط کتاب را ورق می‌زنیم. ما می‌خواهیم در کتابهایمان این را آموزش دهیم تا بشر کمی بهتر زندگی کند و بداند وقتی 50 متر مساحت برای زندگی دارد، چه کند که در آن خفه نشود و بتواند خوب زندگی کند.» وی ادامه داد: «معماری داخلی، تزئینات در و دیوار نیست، و از پلان و نقشه و جدایی و تنظیم فضاها و آفرینش حال و هوا شروع میشود. اکنون من ناگزیرم حرفـهای دیگری هم بزنم. به قول آندره ژید، همه‌ی حرفها زده شده، ولی چون گوش شنوایی نیست، من آنقدر می‌گویم تا اثر کند. باید به انحاء مختلف گفت. به اساتید در هیئت داوران نیز تبریک می‌گویم که 180 پروژه را بررسی کرده‌اند. معمار داخلی، مثل فرزند منحصربهفرد معمار است؛ چون اوست که به جزئیات می‌پردازد و بسیار عالی است که این دو با یکدیگر همکاری داشته باشند. معمار داخلی باید نقّاش، مجسّمه‌ساز، موزیسین و شاعر باشد. حتّا یک گلدان زیبا که در مساحت 40 متری تعبیه میشود، یک جداکننده است که بر زیبایی فضا تأثیر می‌گذارد. معماری داخلی را هنوز کسی جدّی نگرفته است؛ ولی در آخرین سفرم یک خبر خوش شنیدم که یک مؤسّسهی فرهنگی در هلسینکی، اوّلْ معمارِ داخلی را انتخاب کرد و بعد معمار را.» کسرایی با تأکید بر سخنان پیشینش گفت: «شما 90 درصد از روز را در داخل یک فضای معماری هستید. لباس شما، کفش شما تا وقتی سوار اتومبیل می‌شوید، معماری است و شما کمتر در فضای باز هستید. این مقوله‌ای است که باید جدّی گرفته شود و هنوز ما در کش و قوس اسم این معماری مانده‌ایم و من پیشنهاد میکنم نام “درونپیراییِ بنا” را بر آن بگذاریم.»
وی سپس به ضعف نشریّات در پرداخت به مقوله‌ی نقد اشاره کرد و گفت: «فصلنامه‌های خوبی که هم‌اکنون منتشر میشوند، باید یک مقوله‌ای را در میان بگنجانند و آن مسئله‌ی نقد است. در فرهنگ ما همه فکر می‌کنند نقد، منفی‌‌نگری و بدگویی است. نقد ما تا سازنده نباشد و از جای مثبت شروع نشود ارزش ندارد. باید ابتدا در یک اثر هنری، نکات مثبت دیده شود و با ظرافت هنری به نقد کشیده شود. من در مجلاّت سینما، نقدهای بسیار خوبی دیده‌ام؛ ولی متأسّفانه یک عده در طبیعتشان اینچنین است که اگر آنها را با زحمت به یک باغ زیبا ببرید، دیوار ریخته‌ی ته باغ را می‌بینند و این بسیار بد است. کسانی که ارزشـها را نبینند و ایرادها را ببینند، به قول شاعر، “قبل از مرگ، مرده‌اند.” مدیران فصلنامه‌ها باید فکری به حال نقد بکنند.» این پیشکسوت معماری داخلی همچنین بر کاربرد مصالح طبیعی در معماری و معماری داخلی تأکید ورزید و گفت: «امروز تبلیغات برای مصالح مصنوعی بسیار دیده میشود؛ درحالی‌که ما سنگ و آجر داریم و این مصالح جدید، مواد بازیافتی شرق و غرب هستند. اکنون در جوامع پیشرفته، کاربرد چوب بسیار زیاد است؛ زیرا نیاز به آن احساس میشود. من دلم می‌خواهد کوشش کنیم که معماری داخلیْ جدّی‌تر گرفته شود؛ به شکلی که نه در کار معمار دخالت شود و نه سوءتفاهمی پیش آید و کمک کند کسی که در آنجا زندگی میکند، زندگی بهتری داشته باشد.»
فریدون کسرایی
مرتضی رحیمی مدیرعامل شرکت مبلمان هارمونی رضا رشیدپور مجری مراسم
وی در انتها یاد پیشکسوتانی را زنده کرد که طیّ سالیان گذشته از میان ما رفتهاند. کسرایی گفت: «در چند سال اخیر، یک بزرگوار که بزرگوارِ همه‌ی معماران بوده است، دکتر محمّدکریم پیرنیا، که کتابی تدوین کرده و اسامی تمام لوازم یدکی و جانبی معماری را درآورده و کاری کرده است که شاید 99 درصد معماران ندانند و جا دارد یاد این پیر دیر معماری ایران گرامی داشته شود. همچنین باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی که مجلّه‌ی اثـر را پایه‌گذاری کرد و تمام میراث فرهنگی ما مدیون کارهای پژوهشی ایشان است.»
پس از سخنان کسرایی، حاضران به سالن آبگینه‌ی هتل اُلمپیک دعوت شدند تا ضمن پذیرایی، برای دقایقی استراحت و گفتوگو کنند.
بخش دوّم این مراسم، شامل اهدای جوایز و پخش فیلمهایی از آثار منتخب طرّاحی بود. در ابتدای این بخش نماینده‌ی هیئت داوران، بیانیه‌ی هیئت داوران را قرائت کرد. مهندس کامبیز ناظرعمو، به نمایندگی از دیگر اعضای هیئت داوران، ضمن تشکّر از مهندس مؤذّن برای شرکت و همراهی ایشان در تدوین آیین‌نامه، به خواندن بیانیه‌ی هیئت داوران پرداخت. وی سپس اضافه کرد: «باید عرض کنم که در حال حاضر هم، نه من و نه بقیه‌ی اعضای هیئت داوری، کسانی را که برنده شده‌اند نمی‌شناسیم؛ زیرا فقط با کُدهایی که به هر کار داده شده بود، آثار را داوری کرده‌ایم.»
پس از سخنان ناظرعمو، تصاویری از بهترین طرحهای ارائهشده در مسابقه برای حاضران پخش شد. و بعد از آن لوحهای یادبودی توسط خانی‌زاد و رحیمی، دو بانیِ اصلی اوّلین مسابقهی طرّاحی داخلی، به هیئت داوران مسابقه، آقایان کامبیز ناظرعمو، حمید گازُر، رضا دانشمیر و علی خادم‌زاده، تقدیم شد. پس از آن، جعفر وزیرزاده، فریدون کسرایی و کامران توسّلی نیز به روی صحنه دعوت شدند تا به همراه اعضای هیئت داوران، جوایز و لوحهای تقدیر را به برگزیدگان و برندگان مسابقه اهدا کنند.
رشیدپور برگزیده‌ی بخشِ طرّاحیِ صندلی را از بین دو طرح منتخب، طرحی از ناصر بتویی و وحید زُلفی اعلام کرد. این دو طرّاح برنده‌ی لوح تقدیر این مسابقه، سری کامل فصلنامهی هنر معماری و سری کامل کتابهای طرّاحی داخلی و معماری انتشارات هنر معماری شامل 20 عنوان کتاب تخصّصی شدند. طرح برگزیده‌ی دیگر در این بخش، طرحی از علی‌محمّد نفیسی بود که لوح تقدیر مسابقه، سری کامل فصلنامهی هنر معماری و 20 عنوان کتاب انتشارات هنر معماری را دریافت کرد.
همچنین طرح اوّل در بخشِ طرّایِ صندلی، طرحی از ابراهیم موموندی شناخته شد. این طرح، یک صندلی کلاس درس بود که بخش تکیه‌گاه آن به‌صورت متحرّک، تبدیل به میز تحریر میشد. موموندی با این طرح، برنده‌ی جایزه‌ی اوّل بخش طرّاحی صندلی این مسابقه شامل 30 میلیون ریال وجه نقد و همچنین تندیس و لوح تقدیر مسابقه شد. هیئت داوران، دلایل انتخاب این اثر را «نوآوری، سادگیِ اثر، جزئیّات اجرایی مناسب، قابلیّت تغییر شکل بهسادگی و نحوهی صحیح استفاده از مصالح» عنوان کردند.
در بخش طرّاحی داخلی این مسابقه نیز یکی از سه طرح برگزیده، طرحی از پارسا اَردَم و محمّدرضا قدّوسی (شرکت طرّاحان زاو) بود که لوح تقدیر، سری کامل فصلنامهی هنر معماری و 20 عنوان از کتابهای نشر هنر معماری را دریافت کرد. دو طرح برگزیده‌ی دیگر در این بخش، طرحی مشترک از عبّاس ریاحی‌فر و فری‌ناز رضوی‌نیکو و طرحی از کامران صفامنش (شرکت مهندسین مشاور صفامنش و همکاران) بودند و هرکدام لوح تقدیر، سری کامل فصلنامهی هنر معماری و 20 عنوان از کتابـهای نشر هنر معماری را به طرّاحانشان اختصاص دادند.
مهندس کامبیز ناظرعمو در حال قرائت بیانیه‌ی هیئت داوران
جایزه‌ی اوّل در بخش طرّاحی داخلی نیز به طرحی از علی بهزادی از گروه طرّاحی رُخ تعلق گرفت. این اثر، طرّاحی داخلی یک فست فود به وسعت 400 متر مربّع واقع در هفتحوض نارمک بود. این فست فود با کاربرد رنگهای شفّاف در کنار یکدیگر و ترکیب آنها با رنگ سفید در سطوح وسیعْ طرّاحی شده است. جایزه‌ی این بخش شامل یکصد میلیون ریال وجه نقد، تندیس مسابقه و لوح تقدیر بود. هیئت داوران دلایل انتخاب این طرح را فضاسازی شفّاف و هماهنگی مبلمان و تجهیزات با فضای طرّاحی، استفاده‌ی مناسب از مصالح، هماهنگی و جذّابیّت نمای بیرونی و داخلی، حدّاکثر بهره‌وری از فضای مورد طرّاحی، توجّه به مسائل اقتصادی، توجّه به جزئیّات اجرایی، سادگی بیان و خلوص و خواناییِ اثر، استفاده‌ی مناسب از تجهیزات روشنایی، سرمایش و گرمایش، استفاده‌ی مطلوب از دیوارپوشها و تأثیرات مناسب رنگ در فضا عنوان کردند.
در ادامه، گفت‌وگویی کوتاه با آقایان رحیمی، خـانی‌زاد و دو طرّاح برنده‌ی جایزه‌ی نخست در هر بخش را می‌خوانید، که پس از پایان مراسم و در حین بازدید حضّار از نمونه‌های برگزیده‌در سالن آبگینه‌ی هتل اُلمپیک صورت گرفته است.
مرتضی رحیمی، مدیر عامل شرکت مبلمان هارمونی، دربارهی برنامه‌ریزی برای برگزاری این مسابقه در سال آینده گفت: «این کار در سالهای آینده ادامه خواهد یافت. این برنامه‌ی اوّل بود، با تمام ضعفها و کاستیـهایش. شاید بهتر بود تفکیکی بین طرّاحی و طرّاحی داخلی در این مسابقه صورت میگرفت؛ ولی در نهایت این تفکیک صورت نگرفت و برنامه‌ی سال آینده می‌تواند به‌صورت کلّی طرّاحی را در بر بگیرد. ما بخشهای مختلفی در طرّاحی داریم. این مسابقه می‌تواند بخش عمومی داشته باشد. قسمتهای تجاری می‌توانند جدا باشند، همین‌طور طرّاحی سالنهای عمومی و بخش مسکونی از یکدیگر تفکیک شوند، مثل مسابقات هنری دیگری که برگزار میشود. مثلاً جایزه‌ی اُسکار را فقط به فیلمساز نمی‌دهند و هربخش جایزه‌ی جداگانه‌ای دارد.»
وی همچنین دربارهی ایده‌ی برگزاری این مسابقه گفت: «برگزاری این مسابقه آرزوی آقای خانی‌زاد بود و دلیل اصلیای که باعث شد من حمایت از این مسابقه را برعهده بگیرم، اعتبار شخصی ایشان بود. متأسّفانه سیستمهای ما سازمانی نیستند و بر حسب اعتبار شخصی است که بعضی کارها انجام میشوند. البتّه، معمولاً انجام این کارها در کشور ما با مشکلات مختلف و عدیدهای همراه است؛ بهویژه که اسپانسر به چشم سرمایه‌دار دیده میشود، ولی خوب، دوستیهای قبلی در این میان بسیار مؤثّر بود.»
تصاویر از راست به چپ:عباس ریاحی‌فرد،فری‌ناز رضوی نیکو،در حال دریافت جایزه از سه طرح برتر طراحی داخلی
علی بهزادی،گروه معماری رخ،نفر اول بخش طراحی داخلی
نمایندگان گروه معماری زاو،از سه طرح برتر طراحی داخلی
کامران صفامنش،مهندسین مشاور صفامنش و همکاران،در حال دریافت جایزه از سه طرح برتر طراحی داخلی
رحیمی در ارتباط با برگزاری این مسابقه در سطح بین‌المللی تصریح کرد: «بهتر است آرزوهای خیالی نداشته باشیم و فکر میکنم حدّاقل تا پنج سال دیگر بهتر است این فکر را از مخیّلهمان بیرون کنیم. اگر این مسابقه در همین‌جا وسیعتر شده و سازماندهی شود، بهتر است. برای جهانی شدن بسترهای دیگری لازم است: ارتباطات اقتصادی جهانی و گردش سرمایه‌ی جهانی را طلب میکند. این چیزها در بستر اقتصادی ما وجود ندارد؛ بنابر این، این آرزوها واهی هستند. درست همان‌طور که سینمای ما امروز “جهانی” است، ولی نمی‌تواند یک “مسابقهی جهانی” را برگزار کند!» وی در انتها نحوهی کار مبلمان هارمونی را توضیح داد: «شرکت مبلمان هارمونی شامل دو بخش داخلی و واردات است. در سالهای اخیر در بخش واردات، کارهایی را در بخش طرّاحی داشته‌ایم؛ کارهایی که اینجا طرّاحی شده و آن طرف اجرا میشود. البتّه، حدودا 20 درصد اینطور است و 80 درصدش را انتخاب می‌کنیم. در قسمت داخلی نیز طرّاحی صورت میگیرد. البتّه نمی‌توانم بگویم بخش مبلمان هارمونی طرّاحی مشخّصی دارد؛ بیشتر بخش کارگاهی است و بخش ارائه‌ی طرحها با خودم است و چون من رئیس هستم کسی اعتراض نمیکند!»
شهریار خانی‌زاد، مدیر عامل مؤسّسهی هنر معماری، نیز دربارهی شکل‌گیری مجلّه‌ی هنر معماری و مسابقهی طرّاحی داخلی توضیح داد: «کمبود فضا برای معماری داخلی در میان نشریات معماری، بهشدّت حسّ میشد و مجلّه‌ی ما نیز از ابتدا، و با توجّه به این کمبود، در زمینه‌ی طرّاحی داخلی استارت خورد. قبلاً یکی دو مسابقهی طرّاحی داخلی توسّط گروههای دیگری اجرا شده؛ ولی ما خواستیم در سطح وسیع‌تری عمل کنیم و بتوانیم طرّاحان داخلی را که بسیار پراکنده هستند و اجتماع منسجمی ندارند، متمرکز کنیم تا بتوانیم آنها را شناسایی و در فصلنامهی هُنر معماری معرّفی، و به‌نوعی از آنها حمایت کنیم. این کار به طرّاحان امکان معرّفی فعّالیّتها و همچنین ارتقاء کیفیّت فضاهای طرّاحیشان را میدهد و موجب ارتباط بیشتر مخاطبان با آنان میشود. صنف مهندسان معمار در این مورد فعّالیّت بسیار متمرکزی دارند؛ ولی در مورد طرّاحی داخلی ضعفهای زیادی دیده میشد. ما سعی کرده‌ایم آنرا تا حد توانمان با فصلنامهی هنر معماری و برگزاری مسابقه کاهش دهیم و استعدادهای موجود در این زمینه را شناسایی کنیم. پروژههایی برای این مسابقه ارسال شد که ما نه طرّاحان آنها را می‌شناختیم و نه نمونه‌ای از آنها را دیده بودیم.
هیئت دوران از راست به چپ:علی خادم زاده،مهدی موذن،کامبیز ناظرعمو،حمید گازر و رضا دانشمیر
وی در ارتباط با حمایت اُرگانهای دولتی از این مسابقه گفت: «این مسابقه کاملاً خصوصی بود و از مسئولان کمکی درخواست نکردیم؛ ولی جناب آقای دکتر وصفی مدیر کلّ محترم دفتر مجامع و تشکّلهای فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از ما بسیار پشتیبانی کردند؛ وقتی ما موضوع را مطرح و هدفها و کمبودها را با ایشان در میان گذاشتیم، در نهایتِ لُطف و همکاری مجوّز برگزاری اوّلین مسابقهی طرّاحی داخلی در ایران به هنر معماری صادر گردید. خانی‌زاد ادامه داد: «سعی داریم این مسابقه را در سال آینده نیز برگزار کنیم. داورها از معماران شناختهشده‌ای بودند که با هنر معماری نیز همکاری داشتند، و اگر آقای رحیمی، مدیریت محترم شرکت مبلمان هارمونی باز هم تمایل داشته باشند برای سال آینده نیز ایشان اسپانسر مسابقه خواهند بود. اگر این مسابقه سال دیگر برگزار شود، سعی خواهیم کرد از معماران و طرّاحان ایرانی مقیم خارج از کشور نیز دعوت به عمل بیاوریم؛ و امیدواریم که بتوانیم استانداردهای مسابقات بین‌المللی را در حدّ توان رعایت کنیم.»
علی بهزادی، برنده‌ی جایزه‌ی نخست در بخش طرّاحی داخلی، دربارهی نحوهی شرکت در این مسابقه گفت: «این پروژه در هفتحوض نارمک اجرا شده است. من فارغ‌التّحصیل کارشناسی در رشته‌ی عمران هستم و طرّاحی داخلی را خارج از دانشگاه دنبال کرده‌ام. خیلی سال است که با هنر معماری کار میکنم و فکر میکنم که این مسابقه، مسابقهی معتبری است. این کار در شماره‌ی تابستان مجلّه‌ی هنر معماری چاپ شده بود.»
این طرّاح دربارهی معیارهای داوری گفت: «جمع کردن همه‌ی معیارهایی که هیئت محترم داوران برای انتخاب آثار تعیین کردند، کار ساده‌ای نیست؛ زیرا دست ما در کاربرد مَتریال بسته است و مشکلات طرّاح و پیمانکار و بسیاری موانع دیگر باعث میشود که نتوانیم همه‌ی شرایط را یکجا لحاظ کنیم. در سیستم موجود نیز نمی‌توان همه‌ی هزینه‌ها و جوانب کار را برآورد کرد و فکر میکنم داوران محترم حدّاکثر هفتاد تا هشتاد درصد آیتمهای مطرحشده در کار را دیده باشند. من تا جایی که توانستم سعی کردم که در این کار بیشتر جوانب را هماهنگ کنم و چون اجرای آن نیز دست خودم بودم، تا حدّی توانستم آن چیزی را که می‌خواستم پیاده کنم.» بهزادی دربارهی مسابقهی برگزارشده معتقد است: «مسابقه برای سالِ اوّل بسیار خوب بود. دربارهی بین‌المللی شدن نمی‌شود در ایران با کشورهای دیگر رقابت کرد؛ زیرا هرچقدر هم که ایده، قوی باشد، مَتریال ضعیف است و حتّا با کشورهای همجوار نیز قابل مقایسه نیست. ضمن اینکه کارفرمایان بودجه‌ی مناسبی به طرّاحی داخلی اختصاص نمی‌دهند؛ زیرا به لحاظ مالی برای آنها برگشتی ندارد. دربارهی این کار هم، چون فَست فود به میزان زیادی در ایران جا باز کرده است، کارفرما قبول کرد چنین هزینه‌ای را صَرف طرّاحی آن کند. پیشنهادم برای برگزاری مسابقه در سال آینده این است که زمینه‌ها را جدا کنند و مسابقه در سه بخش تجاری و اداری، مسکونی، و عمومی برگزار شود.
تصاویر از راست به چپ،ابراهیم موموندی، نفر اول بخش طراحی صندلی
ناصر بتویی و وحید زلفی،در حال دریافت جایزه از دو طرح برتر طراحی صندلی
علی محمد‌نفیسی،در حال دریافت جایزه از دو طرح برتر طراحی صندلی
ابراهیم مومْوَندی، برنده‌ی جایزه‌ی نخست در بخش طرّاحی صندلی نیز در رابطه با شرکت در اوّلین مسابقهی طرّاحی داخلی توضیح داد: «من پوستر این مسابقه را در دانشگاه دیدم. ابتدا خیلی آنرا جدّی نگرفتم؛ ولی بعد که با گروه علم و صنعت صحبت کردم، دوستانم پیشنهاد کردند که طرحم را ارسال کنم. این کار را برای یک مسابقهی خارجی آماده کرده بودم؛ ولی ترجیح دادم در این مسابقه شرکت کنم، زیرا کار بسیار ارزشمندی بود و در ایران برای نخستین بار بود که چنین اتّفاقی می‌افتاد و یک شرکت خصوصی چنین ارزشی برای کار طرّاحی داخلی قائل میشد.» این طرّاح که کارشناس ارشد رشته‌ی طرّاحی صنعتی است، دربارهی کیفیّت و سطح برگزاری مسابقه اظهار داشت: «دربارهی سطح داوری و کیفیّت برگزاری مسابقه، معتقدم این امر که داورها علّت انتخابشان را ذکر کردند، نشان داد ارزشهایی که در کار بوده را دیده‌اند و داوری کارشناسانه‌ای کرده‌اند. برای دیدن ارزشهای کار از هیئت داوری تشکّر میکنم. سطح برگزاری این مسابقه نیز برای ایران خوب بود؛ زیرا پیش از این اصلاً چنین چیزی وجود نداشت. سطح رقابت نیز دور از انتظار بود و من فکر نمی‌کردم که اینطور از آن استقبال شود و چنین طرحهایی ارسال شوند. این کار ارزشمند گروه هنر معماری قطعاً اگر استمرا داشته باشد، به راحتی به سطح مسابقات بین‌المللی می‌رسد. کمااین‌که اینبار نیز چیزی کم نداشت.»